Kolejne podejście

Znów zgrzeszyłam, ale działo się tak bardzo wiele…
Znów zostałam sama. Żeby było śmieszniej – znów zostawił mnie ten sam.
Znów mam tylko Drużynę i Drużyną żyję. A jak nie Drużyną, to Euro 2020, które rozgrywało się w 2021, a teraz zbliżającymi się IO w Tokio.

Może jestem brzydkim człowiekiem, może nieudanym, może mam już staropanieńskie nawyki i nie umiem „upilnować” faceta tak, jak doradzają inne kobiety. Ale mam Drużynę i niekończące się pokłady cierpliwości do sportu. Nawet jeśli przegrywam kilkadziesiąt zakładów w czasie Euro.

Bo zanim ostatecznie zniknął z mojego życia, to jeszcze wciągnął mnie w zakłady kumulowane. Norma – na 10 spotkań 9 trafię, jedno schrzanię, więc leci wszystko. Allle, żeby nie wieszać na nim psów (choć powinno się zrobić coś innego, jeszcze mniej miłego), to upierał się, żebym obstawiła wygraną Polski z Hiszpanią tak długo, że zanim doszliśmy do kompromisu (czyli zakładu na remis), to Hiszpania nam strzeliła. Więc mocno poszybował w górę kurs i jak już postawiłam, to z kilku dych zrobiłam kilkaset złotych 🙂

Poza tym wreszcie IO! Wreszcie! A jak pisywałam rok temu w mediach społecznościowych – pal licho chleb, potrzebuję IGRZYSK!!! Nawiązując do starożytnych Rzymian…;)

Zgrzeszyłam zaniedbaniem

Ale tylko bloga! Bo mecz oglądam każdy i w dodatku zaczęłam upamiętniać wszystkie spotkania na Instagramie. Specjalnie chce mi się robić make-up tylko po to, żeby w towarzystwie gęboli pokazywać na palcach liczbę strzelonych bramek.

A tak poza tym, to nie przegrywamy wcale a wcale! Bo Liverpool FC wielkim klubem jest!!!

Superpuchar Europy znów jest nasz!!! Kolejny cud w Stambule

NIEWIARYGODNE!!! To chyba najlepszy opis tego, co wydarzyło się 3 dni temu w Stambule. Tak, znowu w Stambule. Po tym, jak nie daliśmy rady City w meczu o Tarczę Wspólnoty, 14 sierpnia 2019 znów zdobyliśmy Superpuchar Europy. Ale to, co się tam wydarzyło, to nie był zwykły mecz. W Stambule dzieją się cuda i tyle.

Pierwsza kolejka Premier League, 36. minuta spotkania z Norwich, Alisson wykopuje piłkę, pada trzymając się za nogę, schodzi z boiska, Jurgen następnego dnia informuje, że to kontuzja łydki, która eliminuje głównego bramkarza najlepszego Klubu w Europie na kilka tygodni. Koszmar. Przecież to TEN sezon, kiedy musimy udowodnić swoją siłę. Przecież tym razem Mistrzostwo Anglii MUSI być nasze. W dodatku ciągle przed nami 14.08.2019 i walka z Chelsea o Superpuchar Europy. I jak my to zrobimy?

No właśnie, jak…? W zajebiście emocjonującym, stresującym, ale pięknym stylu!!! Od początku wydaje się, że gramy dobrze, ale brakuje nam bramki.
36′ – Giroud. Wiadomo, sypią się nieuprzejme, niesprawiedliwe i moralnie słabe komentarze pod adresem jego wyglądu. Bo co innego baba-kibic może zrobić przed tv…? No, nic.
48′ – w przerwie Jurgen powiedział im, co w życiu ważne (kolejny Puchar, of course), więc Mane sadzi piłę do bramki. Staję się pewniejsza, że to nasz dzień, bo jakżeby inaczej?
95′ – na początku dogrywki Mane zrobił to znów. Byle przetrwać jeszcze 25 minut!
101′ – dupa, dupa, dupa i wszystko dupa! W moim odczuciu ten karny był kontrowersyjny. Adrian wyszedł do piłki – jak to on – niezdarnie, no i niby podciął nogi Jorginho i pani sędzina (bo zapomniałam to napisać na początku! BABY przejęły piłkę, główna i boczne były kobietami!) odgwizdała 11-nastkę. I znów 2:2.

KARNE. Koszmar. Bałam się niesamowicie. Przyznaję, nie wierzyłam w Adriana. Ba, nadal uważam, że to siła wyższa 😉 5:4.

1. Roberto Firmino – Jorginho
2. Fabinho – Ross Barkley
3. Divock Origi – Mason Mount
4. Trent Alexander-Arnold – Emerson Palmieri
5. Mohamed Salah – Tammy Abraham!!!!!!

No, tak, żal mi Abrahama, tym bardziej że płakał, a przecież nie ma nic bardziej wzruszającego niż męskie łzy. Ale tak jak napisał mi kolega-kibic: „Ale bardziej by Cię wzruszyły łzy np. Mo albo Virgila”. Jasne, dlatego po 10 sekundach, gdy już kamera nie pokazywała Abrahama, żal minął 🙂 Ale żeby nie było, Adrian nie jest cud-bramkarzem. Wydawał się nieporadny, po prostu był w parterze w odpowiednim miejscu i w odpowiedniej chwili. To już nie była kwestia umiejętności. To kolejny cud w Stambule! Zresztą, widziałam już wiele kibicowskich komentarzy odnośnie tego, że Adrian też miał w górze lewą nogę, jak Duduś 14 lat temu. Co prawda, Jurek bronił w 110% i nie wyobrażam sobie nawet porównywać tych dwóch przypadków, jednak przyznaję – lewe nogi są dla nas szczęśliwe. A to miasto po prostu nas lubi i tyle. Jeśli o mnie chodzi, możemy spróbować rozgrywać w Stambule mecze ligi angielskiej 🙂

WNIOSKI POMECZOWE SUPERPUCHAROWE:
1. Da się obejrzeć ważny mecz wraz z prywatnym Samcem, w dodatku od dechy do dechy i nie zakończyć go awanturą. S.E.R.I.O. Szczerze cieszyłam się, że mogliśmy zrobić to razem. Tzn. obejrzeć mecz. Oglądanie ważnego meczu Ukochanego Klubu to naprawdę bardzo intymne doznanie. Naprawdę!
2. Kibicuję najlepszej Drużynie świata!
3. Stambuł jest szczęśliwy dla Liverpoolu. Daje piękne mecze, daje emocje, daje karne i daje zwycięstwa.
4. Adrian nie jest super bramkarzem, ale mam nadzieję, że ta wygrana go wzmocni i wyrwie ze środka cały potencjał, który się w nim kryje. Bo wierzę w ten potencjał, choć momentami widziałam nieporadnego słonika w składzie porcelany, ale dał nam tak wiele, że trzeba w niego wierzyć i kropka!
5. Jurgen z tym swoim „pompowaniem” po golu rodzi wiele pytań. Np. co by powiedział Freud, gdyby to zobaczył…?

2019/20 Kolejka 1.

Tadaaaaam!!! „We are Liverpool, nananana, we are Liverpool, naaa nanananana, we are Liverpool, nananana, the best football team in the world, yes we are!!!”.

Tak że ten, 3:0 do 28. minuty brzmi nieźle, prawda? A potem jeszcze, tak dla rozrywki, do 4:0. Ale byliśmy łaskawi, młody chciał się wkupić w łaski i podlizać rywalom, toteż 4:1 ostatecznie.

Ale nie wszystko jest taki cud-miód , bo Allison doznał kontuzji wykopując piłkę. Wziął duży zamach, kopnął i padł zwijając się z bólu. Wyglądało jak coś z mięśniem. Oby wrócił już w kolejnym meczu, bo nie możemy pozwolić sobie na odpuszczanie już na początku. Punkty, punkty, punkty się liczą!!!

Allle z drugiej strony, Adrian miał super okazję do debiutu w meczu ligowym. Wypracowana przewaga powinna go odstresować i pomóc w spokojnej obronie. Nie wyszło idealnie, no ale uznajmy, że się oswaja. Przy niewielkiej aktywności Norwich pod naszą bramką strata gola nie wygląda dobrze, jednak nie było też jakoś źle, więc niech się chłopak przyzwyczaja!

Liverpool FC – Norwich City 4:1
7′ Grant Hanley (samobójczy)
19′ Mo Salah
28′ Virgil van Dijk
42′ Divock Origi
64′ Pukki

Powrót niczym w 2. połowie z Milanem…?

Jest mi bardzo przykro, że tak bardzo, bardzo zawaliłam w tak wyjątkowym sezonie, jakim był 2018/19. Myślę, że czas na podsumowania i na radość z „We won it 6 times, we won it 6 times…” jeszcze kiedyś się znajdzie. I jeszcze będzie potrzebny czas na późną relację z 30. urodzin. A dziaaało się!!! Dokładnie NIC. Też ryczałam, bo ci ponoć „najbliżsi” olali mnie na maxa. Ale spoko, była Drużyna!!!

Póki co, muszę przeprosić samą siebie, a to do dupy, bo beznadziejnie jest przepraszać kogoś, z kim całe życie ma się kosę, nie…?

Na swoją obronę mam tylko tyle, że samiec dał mi w kość. I jest mi wstyd, że w pewnym momencie skupiłam się na nim bardziej niż na LFC. Tym bardziej że to nie było właściwe i z perspektywy czasu mam już tego stuprocentową pewność.

ŻADEN SAMIEC NIE JEST WART ZANIEDBANIA DRUŻYNY

Wielki Finał przepłakałam. Wspomnienia z 2. wygranej w moim życiu? Łzy, ból i zawód. I jak zawsze, Czerwona Ferajna pokazała, że mam tylko Ich.

Ale dziś zaczyna się nowe życie, nowa droga, nowe nadzieje wreszcie budzą się z letniego letargu. Na mecz z City spuszczamy zasłonę milczenia i ruszamy do boju.

CZEKA NAS BITWA O ANGLIĘ!!!

Aaa, bo ja baba-kibic jestem, tak? No, to dobrze, że baba, bo rozpoczęłam przygotowania już w środku nocy. Najpierw pazury, potem reszta.